Μήπως δεν σε θέλει;

Τον παίρνεις τηλέφωνο και δεν το σηκώνει. Aγανακτισμένη, ξαναπαίρνεις μία ώρα μετά. “Δεν το άκουσα”, “Είχα δουλειά”, “Ήμουν με φίλους” Του ζητάς να βρεθείτε. Δεν μπορεί. Έχει κανονίσει. Θα βγει με φίλους, θα μείνει σπίτι με φίλους, θα πάει για καφέ με φίλους.
Κι εσένα γιατί σε αφήνει στον πάγκο να ελπίζεις ότι θα σε βάλει "να παίξεις"; Γιατί δεν σου κάνει ξεκάθαρο ότι δεν σε θέλει; Και μένεις... Να αναρωτιέσαι, να αγχώνεσαι, να περιμένεις, να ελπίζεις,
να νομίζεις... Να βρίσκεις όλων των λογιών της δικαιολογίες μέσα σου. Τον θέλεις.
Εσύ είσαι ξεκάθαρη. Αλλά η κατάσταση δεν σε ευνοεί. Η συμπεριφορά του... μάλλον κακά μαντάτα σου φέρνει.
Τι συμβαίνει; Τι θέλει επιτέλους; Μήπως δεν σε θέλει; Κι αν δεν σε θέλει, γιατί δεν έχει τα “μπιπ” να στο πει ξεκάθαρα; Το τοπίο είναι θολό; Λοιπόν το πράγμα είναι ξεκάθαρο.
Προετοιμάσου για "άλλες πολιτείες" και για να το πετύχεις αυτό, πρέπει να σκεφτείς, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σε θεωρεί υποχείριό του, να σε υποτιμά, και να εξευτελίζει την προσωπικότητά σου.